dinsdag 28 augustus 2007

STILTE VAN HET HEELAL

STILTE VAN HET HEELAL

Eind augustus zaten wij aan het einde van een werkzame dag op de bank achter het zwembad. Met een prachtig uitzicht op een langzaam ondergaande zon, met een park aan onze voeten. Het was heet geweest, meer dan warm. Desondanks hadden wij de gazons gemaaid en was mijn vrouw naar de wekelijkse schildercursus geweest. Wij hadden gezwommen, langdurig, en omdat wij dit maar zelden doen meenden we dat wij het zwembad hadden laten bouwen voor dit soort dagen, dit soort avonden. Met een flesje Duras en twee glazen was het best uit te houden. Je wordt op zulk soort momenten vanzelf romantisch.

Plotseling was het oneindig stil : geen geluid van auto’s of vliegtuigen, geen geluid van vogels, geen geluid van tractoren of andere machines, geen geluid van iemand die een huis aan het bouwen is, niets, ……….niets. Alleen de zon en de aarde. Je hoorde dat de aarde met onmetelijke snelheid suisde door het heelal. Net als de zon. En die twee konden niet zonder elkaar. Want als de zon verdwijnt, dan blijft misschien de aarde, maar dan wel zonder mensen. En verder was er niets. Geen geluid van vogels of blaffende honden, alleen een ver-affe krekel verstoorde de stilte. De aarde en de zon waren met onmetelijke snelheid onderweg. Maar waarheen ? Want waar de aarde gaat, daar gaan wij als mensen. De weg van de aarde bepaalt ons lot. Maar het heelal is zo oneindig groot. Waarheen .....?

Geen opmerkingen: